Czy obserwujesz czasami ludzi wokoło? Siedząc na przystanku, w poczekalni u lekarza? W pracy, podczas rozmowy z klientem? Męża, siostrę, sąsiada? Obserwuj ich ruchy ciała, układ dłoni… Czy krzyżują w jakiś sposób nogi? Patrz na mimikę twarzy, pocieranie karku lub drapanie za uchem, ewentualnie pocieranie nosa. Komunikacja niewerbalna – przyjrzyj się jej 🙂
Komunikacja niewerbalna inaczej ujmując mowa, język ciała, czyli wszystko co pokazujemy i przekazujemy naszemu adresatowi, a co nie jest oparte na słowach. To wygląd fizyczny, ruchy ciała, gesty, wyraz twarzy, oczu, dotyk, głos; a nawet sposób wykorzystywania czasu i miejsca spotkania. I tym wszystkim przemawiasz, osiągasz swój cel lub jeśli robisz to nieumiejętnie – dzieje się na odwrót 😉 Niewerbalne przekazy to całość wielkiego schematu komunikacji społecznej, w której w skład wchodzi również komunikacja werbalna.
Komunikacja niewerbalna to zespół niewerbalnych komunikatów nadawanych i odbieranych przez ludzi na wszystkich niewerbalnych kanałach jednocześnie.
Często nie doceniamy mocy komunikatu niewerbalnego. Niesłusznie, ponieważ mowa ciała to aż 55% przekazu; dopiero później mamy ton głosu (38%), a na koniec docierają słowa (7%). Porozumiewamy się używając zarówno aparatu mowy, jak i „języka” naszego ciała. Tak pokrótce postawa, mimika, gesty, dystans wobec drugiej osoby lub jego brak – wszystko to jest nośnikiem informacji. O wiele większą rolę w komunikacji społecznej spełniają inne kanały , właśnie te niewerbalne: wokalny np. ton, modulacja głosu, a zwłaszcza wizualny. Co warto podkreślić: ciało „źle kłamie”, dlatego obserwujmy pod tym kątem i siebie, i naszych rozmówców, ponieważ dzięki temu dość szybko, intuicyjnie zaczniemy odczytywać, jaki przekaz wyrażamy sobą my sami, a jaki wyrażają inni. A przede wszystkim zaczniemy dostrzegać spójność między komunikatem werbalnym a niewerbalnym – lub jej brak.
MIMIKA
Wyraz twarzy – najważniejszy sposób przekazu o Twoich emocjach. Nasza twarz zdradza najwięcej: śmieje się, dziwi się lub kłamie.
.
Kontakt wzrokowy – osoby unikające kontaktu wzrokowego nie wzbudzają zaufania, więc podczas przyjacielskiego kontaktu patrzmy rozmówcy w oczy przez ok. 60 — 70% rozmowy. I pamiętaj, że nagłe przerwanie kontaktu wzrokowego oznacza niechęć, poczucie winy, chęć ukrycia czegoś, opór lub znudzenie i chęć odejścia.
GESTYKULACJA
Gestykulacja, czyli ruchy rąk, nóg, głowy – całego ciała. Dla mnie najbardziej zdradzające postawę adresata jest jego drapanie (pocieranie) ucha, co często oznacza nieszczerość, zażenowanie, chęć ukrycia czegoś. Natomiast pocieranie karku to oznaka frustracji bądź gniewu. I najlepszy przykład to pocieranie nosa lub jego okolic, często oznaczający kłamstwo lub zażenowanie.
.
POZYCJA CIAŁA
Pozycja ciała wyraża przede wszystkim stan napięcia lub rozluźnienia, swobody. Może być otwarta lub zamknięta.
.
DYSTANS FIZYCZNY – STREFY
Granice dystansu fizycznego między rozmówcą wyczuwamy intuicyjnie. Najbardziej znany podział przestrzeni zaproponował Edwad Hall. Wyznaczając cztery strefy: intymną, osobistą, społeczną i publiczną.
.
Komunikacja niewerbalna. Mimika, gesty, dystans, postawy…
Pamiętaj, że przybliżenie się do rozmówcy sygnalizuje dążenie do bliższego kontaktu, rosnące zainteresowanie oraz poczucie bezpieczeństwa. Natomiast oddalanie się to poczucie zagrożenia, dyskomfort psychiczny.
DŹWIĘKI PARALINGWISTYCZNE
Ach, te nasze westchnienia, pomruki… Są one przede wszystkim wyrazem ekspresji uczuć. To wszelkie odgłosy, które nie tworzą słów i ich części; wokalizacje tzn. płacz, sapanie, gwizdanie, jęki, śmiech, przydźwięki w rodzaju „eee” (mega irytujące), „yyy”; śmiech, płacz, westchnienia, ziewanie, mruczenie, gwizdanie itp. Używamy je także jako wtrącenia podczas aktywnego słuchania.
DOTYK – KONTAKT FIZYCZNY
Spełnia ogromna role w budowaniu poczucia bliskości lub dystansu między ludźmi.
KANAŁ WOKALNY
Każda intonacja, akcentowanie. Jest to barwa głosu, rytm mówienia, szybkość mówienia, wysokość głosu.
ELEMENTY ŚRODOWISKA ZEWNĘTRZNEGO
Przestrzeń spotkania rozmówców. Ważna jest atmosfera, charakter tego miejsca, a tworzą je m.in. wielkość przestrzeni, kolory, meble, oświetlenie, dźwięki, zapachy, obecność innych osób.
Uff, dużo tego, a przecież każdy z tematów można dogłębnie rozwijać 😉 Niby teoria, ale podstawy na pewno możesz dostrzec w swojej codzienności. Oczywiście najważniejsza w tej wiedzy jest intuicja 😉 Może dodasz do mojej listy coś od siebie?
Komunikacja niewerbalna – lektury warte polecenia:
- Brian Spitzberg, Kevin J Barge, P Shewryn Morreale, Komunikacja między ludźmi, Wydawnictwo Naukowe Pwn, 2015 – KLIK po książkę (mój top!)
- Carol Goman Kinsey, Komunikacja, pozawerbalna. Znaczenie mowy ciała…, Wyd. Studio Emka, 2012 – KLIK po książkę
- Monika Maj-Osytek, Komunikacja niewerbalna, Wyd. Edgard, 2014 – KLIK po książkę
- Beata Rzepka, Efektywna komunikacja w zespole, Wyd.Edgard, 2014 – KLIK po książkę
- Allan, Barbara Pease, Mowa Ciała, Wyd. Rebis, 2017 – KLIK po książkę
taniaksiazka.pl
Na koniec mam prośbę – teraz Ty zarządzasz, jeżeli spodobał Ci się tekst machnij do mnie łapką – zostaw komentarz lub polub na social media Facebook. Za każdy odzew dziękuję 🙂
07/08/2024 o 10:02
a co oznacza nagłe wyjście pacjenta na korytarz toalety podczas wizyty u psychologa?
28/05/2019 o 11:20
Jakiś czas temu byłam na koncercie faceta na którym mi zależy, wcześniej dużo rozmawialiśmy,flirtowaliśmy – chciałam mu coś podarować ,jestem nieśmiała ale zdobyłam się na odwagę i w całym głośnym zamieszaniu powiedziałam „to dla Ciebie” (byli też jego kumple z zespołu) więc tak naprawdę każdy z nich mógł sięgnąć , wychylił się ON .Ja zamiast popatrzeć mu się w oczy popatrzyłam na dłoń a kiedy nabrałam odwagi i spojrzałam na niego ktoś coś do niego powiedział i on stojąc ciałem w moją stronę odwrócił odemnie głowę , marszczył też czoło próbując usłyszeć co ten „ktoś” mówi ,trwało to kilka sekund (ciało miał wciąż skierowane do mnie) ja zwiałam bo ochrona gapiła się niemiłosiernie i tu moje pytanie – Jakie było jego nastawienie do mnie? Dodam że do innych nigdy tak nie zrobił,zawsze mega otwarty ,rozgadany itp itd .. Z góry dziękuję za odpowiedź , pozdrawiam
20/05/2019 o 13:10
Mam pytanie dotyczące ziewania 🙂
Moja przyjaciółka ostatnio zaczęła w czasie rozmów ziewać.
Jest to zupełnie niespójne z rozmową .
Mam wrażenie, że jest to sygnał- czy może to być ukrywanie?
20/05/2019 o 17:36
Ewa zdecydowanie sygnał. Oczywiście, i teraz mówię poważnie – o ile znajoma nie jest po prostu zmęczona, śpiąca 🙂 Ziewanie to przeważnie oznaka znużenia, znudzenia tematyką rozmowy lub osobą, z którą się rozmawia. Nie zawsze podszyta jest złośliwością, czasem po prostu zmęczeniem i brakiem możliwościowi koncentracji nawet nad najbardziej „prostymi” tematami. A może zapytaj ją wprost co się dzieje? Opisz co obserwujesz, zaznacz delikatnie swoje stanowisko i obserwuj co się wydarzy dalej 🙂
21/06/2020 o 21:36
Witam pani Kasiu.
Mam pytanie jak rozumieć to jeżeli ktoś w komunikatach niewerbalnych wyraźnie pokazuje nam swoje zainteresowanie ale zaprzecza temu słowami ?
22/05/2017 o 14:34
komnikacja niewerbalna jest bardzo ważna, często rozumiemy z niej wszystko bez użycia słów. Bardzo pomocny wpis
22/05/2017 o 23:21
Agnieszka wystarczy tylko poobserwować 🙂
22/05/2017 o 13:58
Fajnie, że o tym piszesz, bo warto znać chociaż podstawy! 🙂 Myślę, że jednak trzeba być bardzo uważnym by zwracać na te wszystkie sygnały większą uwagę podczas normalnej rozmowy 🙂
22/05/2017 o 23:18
Martyna mi jest chyba łatwiej (?), ale jak tak kilka razy poczyta się i poobserwuje ludzi wokoło to się często sprawdza.
22/05/2017 o 13:42
To prawda. Komunikacja niewerbalna jest często pomijana a odgrywa taką samą rolę jak ta werbalna. Uzupełniają się, ale często mogą być sprzeczne. Warto poznać choć podstawy.
22/05/2017 o 23:20
JoAsia po części ta niewerbalna jest odbierana intuicyjnie.
03/05/2017 o 15:30
Warto pamiętać o tych pozawerbalnych gestach komunikacji, czesto intuicja wiele nam mówi o rozmówcy, a mowa ciała tę wiedzę np potwierdza. Ciekawy tekst .
03/05/2017 o 20:16
Kamila dziękuję, a Twoje słowa potwierdzają że świetnie ogarniasz temat.
03/05/2017 o 03:51
Ze wszystkim się zgadzam. Jednocześnie nauczyłam się, by z rozsądkiem podchodzić do ludzkich zachowań i nie oceniać gestów jednoznacznie. Jeden ze swietnych trenerów sam przyznał że uwielbia np.trzymać ręcę w kieszeni kiedy rozmawia z ludźmi (dot.publicznych wystąpień podczas szkoleń grup). To jego naturalna postawa, czuje się w niej komfortowo. Z boku była odbierana jako obcesowość więc oczywiście tenże trener stara się tak nie robić. Chodzi mi tutaj o to że to wkładanie rąk w jego przypadku to zwykła postawa a odbierając każdy gest „książek” przypielibyśmy mu złą łatkę…
07/08/2017 o 23:38
Gosia dobry przykład. Dla mnie taka postawa o razu określa negatywnie rozmówcę. Ale zawsze musimy rozważyć kim dana osoba jest, czy to nie jest właśnie jej naturalna postawa. Czyli nie ma co ślepo szufladkować, a należy przyjrzeć się całej postawie i osobowości 🙂
08/04/2017 o 09:40
Czytałam już kilka książek na temat i jest to niezwykle fascynujące! Ale co innego teoria, a praktyka 😉
07/08/2017 o 23:34
Marta dokładnie tak jak napisałaś. Teoria jedno, a praktyka swoim torem. Dobrze że mamy intuicję 😉
03/04/2017 o 18:10
Miałam to na psychologii, miło było sobie odświeżyć wiadomości, na co dzień się na to jednak nie zwraca uwagi, także miło, że mogłam sobie wrócić i teraz na spokojnie, bez presji kolokwium sobie temat przypomnieć 🙂 Pozdrawiam Kasia
03/04/2017 o 18:22
Ja akurat na takie kolokwium chętnie bym poszła. Jak sobie przypomnę ten szał umysłu 😉