Jak asertywnie ustalać granice dziecku? Moje 10 sposobów
kompetencje miękkie kursy

Jak asertywnie ustalać granice dziecku? Od zawsze wiadomo, że dzieci potrzebują granic, aby czuć się bezpiecznie, ale ich ustalanie i egzekwowanie jest trudne, zwłaszcza jeśli (mam nadzieję), starasz się unikać przymusu, gróźb i przekupstwa. Twoją tajną bronią powinna stać się asertywność, którą przekażesz swojemu dziecku. Dowiedz się zatem jak spokojnie, acz zdecydowanie budować asertywne granice z Twoim dzieckiem.

Jak asertywnie ustalać granice dziecku? Moje 10 sposobów

Nim przejdę do sedna tematu chcę wspomnieć, iż tekst powstał w ramach cudnej akcji Magdy z bloga asertywnamama.pl o wymownym tytule „Najlepsze prezenty dla dzieci”, ponieważ to właśnie stawianie granic, nauka dzieci jest takim prezentem który możemy im dać – naszym dzieciom. Co dokładnie mam na myśli?

Asertywność jest najzdrowszym stylem komunikowania się, a Twoje dziecko każdego dnia ma do czynienia z sytuacjami, w których asertywność ma kluczowe znaczenie dla jego rozwoju. Mówię tu o przeróżnych sytuacjach, choćby jak zadawanie pytań na lekcji, nawiązywanie nowych znajomości lub dzielenie się zabawkami. Jeśli nauczysz się stawiać wasze naturalne granice, nauczysz też dziecko radzić sobie z innymi, wyżej opisanymi sytuacjami. Co należy podkreślić? Dwa słowa: emocje i konsekwencja.

Jak asertywnie ustalać granice dziecku?

Bardzo ważnym sposobem pokazania dzieciom miłości do nich, jest ustalenie jasnych, zdefiniowanych ograniczeń. Uwierz, Twoje dzieci chcą wytycznych, które są rzetelnie egzekwowane, bo to ty tworzysz dla nich bezpieczne środowisko. Mówiąc poważnie: ustalanie granic jest ważnym rodzajem rodzicielstwa. I to wcale nie jest proste, ponieważ dziecko będzie chciało przesuwać granice, będzie się bronić. Ale jest to część ich procesu uczenia się i mają prawo być zdenerwowani, gdy utrzymasz pewne granice, a z drugiej strony będą czuć się bezpiecznie. Pamiętaj o swojej asertywności, o poszanowaniu praw Twoich, ale i dziecka. Musisz znaleźć równowagę, by każde z Was czuło się tu ważne i szanowane. Za każdym razem mogą dojść emocje, czasem skrajne, związane z płaczem, histerią i „wymuszaniem”. Pomyśl wówczas w imię czego to wszystko robisz.

10 sposobów jak asertywnie ustalać granice dziecku:

1. Myśl z wyprzedzeniem

W rodzicielstwie trzeba być o krok do przodu. Niczym strateg musisz przewidywać pewne sytuacje. Niezależnie od tego, czy jest to pora posiłku, czy pora snu, wybierz przestrzeń, w której możesz przemyśleć wszystko i wiedzieć, gdzie ustalisz pewne granice. Czasami nawet wyjście do sklepu musi mieć odpowiedni plan, ustalcie go razem.

2. Sporządź umowę

Wszystko zależy od wieku dziecka, a także norm panujących w Waszej rodzinie, ale dobrym pomysłem jest stworzenie „Rodzinnego Dekalogu”. Niech ta umowa zostanie podpisana przez wszystkich domowników i umieszczona w widocznym miejscu.

Możesz też przed sytuacją zapalną ustalać plan (patrz punkt 1). Ustalcie przed wejściem do sklepu na zakupy pewne reguły, kto co może oraz to, co się stanie, gdy ktoś je złamie.

3. Twoja mowa ciała

Dzieci widzą i czują więcej niż się nam wydaje, sprawdź więc swój język ciała i wyraz twarzy, ponieważ sygnały niewerbalne mają ogromne znaczenie. Pamiętaj o zejściu do poziomu dziecka, przyklęknij, by móc mu patrzeć w oczy, gdy przypominasz jaka była między Wami umowa. Z góry jesteś ogromny i onieśmielasz dziecko. Twoja twarz ma być mu bliska i budząca zaufanie.

4. Twój ton głosu

Upewnij się, że twój ton głosu jest ciepły, ale twardy. Ostry ton może tworzyć nadmierne pobudzenie i przerażać małe dziecko, co pobudza pewien alarm i chęć do walki. Twój krzyk będzie formą agresji, postawą tak daleką od asertywności. Twoim zadaniem jest uspokoić i wyciszyć daną sytuację, wyegzekwować ustaloną granicę, a nie pobudzać do walki lub ucieczki.

5. Nie oczekuj, że dziecko będzie przestrzegało ustaloną granicę bez zdenerwowania

Ustalcie granicę zachowania dziecka, ale naszykuj się, że w sytuacji x może dojść do kryzysu. Dziecko, jak każdy z nas ma swoje emocje i potrzeby. Nie oczekuj, że będzie kontrolować swoje emocje tak jak sobie tego życzysz, ponieważ ono jeszcze tego nie potrafi. Stwórz przestrzeń dla jego uczuć. Nierealistyczne jest oczekiwanie, że dziecko zaakceptuje „Nie, bo nie”.

6. Posiadaj odpowiednie oczekiwania co do rozwoju Twojego dziecka

Co oznacza, że inne oczekiwania powinny być wobec dwulatka, a inne wobec 5-latka. Przykładowo 2-latkowie nie chcą się dzielić bez protestu, 3-latki powiedzą często „nie”, a 4-latkowie muszą wiedzieć „dlaczego”. Pamiętaj, nasze dzieci rosną na każdym poziomie – emocjonalnym, fizycznym, psychicznym i psychologicznym. Wspieraj ich na każdym kroku, spróbuj wejść ich w emocje.

Jak asertywnie ustalać granice dziecku? Moje 10 sposobów

Jak asertywnie ustalać granice dziecku?

7. Konsekwencja i zdecydowany

Bądź zdecydowany i konsekwentny. Zaufanie do Twoich decyzji jest tu kluczowe. Co nie oznacza, że dana granica zawsze będzie wyglądać tak samo, bo wiele zależy tez od Twojej dyspozycji dnia i pełnej gotowości do bycia rodzicem.

8. Użyj swojego poczucia humoru

Pamiętaj, że w złości robimy pewne rzeczy na przekór, tak też jest z zachowaniem Twojego dziecka. Nie pozwól na eskalację problemu, ale sprytnie użyj swojego dowcipu, by rozładować napięcie i móc wówczas już na spokojnie i poważnie porozmawiać o ustalonych granicach. Gwarantuję Ci, że nie potrwa to dłużej niż targowanie się, krzyczenie czy przekupywanie.

9. Unikaj oznaczania dzieci jako „dobrych” i „złych”

Jeśli będziesz powtarzać swojemu dziecku jak to bardzo źle się zachowuje i jak bardzo jest złe, co więcej porównując do innych, tych „dobrych” nie wpłyniesz na poprawę jego zachowania, a zaszufladkujesz je, obniżysz samoocenę i poczucie własnej wartości. Nie ma innych dzieci, jest tylko te Twoje, które czeka na Ciebie.

10. Granice są Wasze

I nikomu nic do tego jak one wyglądają (oczywiście, jeśli nie godzą w normy społeczne i zdrowie Twojego dziecka). To Wy je ustalacie, to ty możesz je przesunąć lub dziś… odpuścić, ale dziecko musi wiedzieć dlaczego tak się dzieje. Powtórzę się, dziecko widzi więcej niż się nam zdaje, więc nie bój się, nie wycofuj, a porozmawiaj z nim, wchodząc w jego poziom emocjonalny i rozwoju psychiczny. Dowiesz się wielu ciekawych rzeczy.

Na koniec: pozwól Twojemu dziecku ustalać pewne granice.

Nie zmuszaj do robienia papa, dawania buzi cioci i dzielenia się ukochaną zabawką. Oczywiście socjalizacja i uspołecznianie są bardzo ważne, ale poczucie własnej wartości i wychowanie dziecka na silnego człowieka jeszcze bardziej. A jeśli chcesz, aby Twoje dziecko było wewnętrznie zmotywowane, aby przestrzegało ustalonych granic, musisz być stanowczy, pozostawać z nimi w kontakcie i słuchać jego uczuć. Tylko wiesz… czasem i to nie wystarczy 😉 Pamiętaj o porozumiewaniu się Komunikatem JA (o co chodzi? Przeczytaj TU). Chcemy czy nie, jako rodzice jesteśmy strażnikami pewnych norm, a każdy z nas ma swoje potrzeby i emocje.

Jak wspomniałam we wstępie, tekst powstał w ramach wydarzenia „Najlepsze prezenty od mamy dla dzieci?”, zainicjowanej przez AsertywnaMama.pl we współpracy z Odnova.net, Mama na całego, Ja Zwykła Matka  oraz moim 🙂 – zapraszam serdecznie do odwiedzenia tych miejsc. 

Lektury o asertywności warte polecenia:

  • Jesper Juul, Nie z miłości, Wyd. Mind, 2011 – KLIK po książkę 
    taniaksiazka.pl
  • King Julie Joanna Faber, Jak mówić, żeby maluchy nas słuchały, Wyd. Media Rodzina, 2017 – KLIK po książkę 
    taniaksiazka.pl
  • Bartłomiej Stolarczyk “Naucz ich jak mają Cię traktować. Praktyczny poradnik asertywności”, Onepress – KLIK po książkę 
    taniaksiazka.pl
  • Agnieszka Wróbel, Asertywność na co dzień, Wydawnictwo Edgar – KLIK po książkę
    taniaksiazka.pl
  • Dorota Gromnicka, Asertywność w praktyce. Jak zachować się w typowych sytuacjach? Wyd. Edgar – KLIK po książkę
    taniaksiazka.pl
  • Maria Król-Fijewska, Stanowczo, łagodnie, bez lęku, Wydawnictwo: W.A.B.

Jak asertywnie ustalać granice dziecku? Na koniec proszę Cię jeszcze o wyrażanie swojego zdania – jeżeli spodobał Ci się tekst machnij do mnie łapką – zostaw komentarz lub polub na social media np. Facebook, LinkedIn. Za każdy odzew dziękuję.

kompetencje miękkie kursy

14 komentarze dla “Jak asertywnie ustalać granice dziecku? Moje 10 sposobów”

  1. Kinga napisał(a):

    Dobre rady. Sami się do nich stosujemy

  2. Aga napisał(a):

    trzeba bedzie wyprobowac

  3. Kinga napisał(a):

    Ja się dopiero zaczynam zmagać z tym tematem, a już jest ciężko. Córa próbuje i próbuje. Mały z niej uparciuch.

    1. King Ty tez bądź uparciuchem 😉 Doskonale wiemy, jak ważna jest konsekwencja i stanowczość, ale z drugiej strony wiem, że czasem jest łatwiej mówić niż zrobić 😉

  4. To myślenie z wyprzedzeniem u nas okazało się w wielu sytuacjach zbawienne. Wspólne decydowanie o dniu następnym, o tym jak będzie wyglądać wizyta w sklepie, ustalanie pewnych zasad wizyty na placu zabaw i kiedy ja kończymy – i choć nie zawsze wszystko idzie jak z płatka, mój maluch (trochę ponad 3 lata) dużo lepiej znosi odmowę, gdy wie wcześniej, jaką granicę ustaliliśmy. I nawet gdy zdarzają się wyjątki, on sam mi je skutecznie wypomina, a ja muszę się solennie tłumaczyć 😀

    1. He brawo dla Malucha. U mnie też ustalenie zasad wyjścia do sklepu bardzo pomogło. Małymi krokami, ale da się 🙂

  5. Temat dla mnie zupełnie nowy ale i bardzo ciekawy. Bardzo zainteresowała mnie ten rodzinny „dekalog”. Masz może jakiś przykład? 🙂

    1. Dawid ten dekalog to ogólne i szczegółowe zasady życia w rodzinie. To od Was zależą, np. sprzątanie po sobie po posiłkach, wspólny obiad, godziny snu, itd…

  6. Podpisuję się obiema rękami pod tym, co napisała Kasia. Dodam tylko od siebie, że dziecko czasami specjalnie łamie ustalone granice, zasady, żeby sprawdzić, czy aby one obowiązują na serio 🙂

    1. Monika i co? Obowiązują? 😉 🙂

  7. marusia koloczyk napisał(a):

    Nie wolno dać dzieciom zbyt dużo do ustaleń bo później ciężko im zrozumieć czego tak naprawdę nie wolno. Bardzo ciekawy wpis 🙂

    1. Marusia, dokładnie tak! Zgadzam się całkowicie.

  8. Kasia dziękuję, że przyjęłaś zaproszenie do wydarzenia „Najlepsze prezenty dla dzieci”. I za tekst który napisałaś. Temat stawiania granic to jedno z największych wyzwań w komunikacji a przecież ta umiejętność procentuje nie tylko wśród dorosłych ale i u dzieci właśnie. Dziękuję <3

    1. Magda cała przyjemność po mojej stronie! 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *