Historia dżinsów przeszła długą i krętą drogę od najwcześniejszych ubrań roboczych Levi Strauss z lat 60. XIX wieku do współczesnego hitu mody, jakim obecnie są nowe dżinsy od marki Lee. Dżinsy są poniekąd uniwersalną odzieżą, ponieważ są noszone na całym świecie przez bogatych i biednych, mężczyzn, kobiety i dzieci we wszystkich grupach wiekowych.
Yves Saint-Laurent stwierdziła kiedyś, że żałowała, że nie wymyśliła niebieskich dżinsów, ponieważ te są wyraziste i dyskretne, mają seksapil i prostotę – wszystko, czego mogłabym chcieć do projektowanych przeze mnie ubrań.
Kto wynalazł dżinsy?
Levi Strauss wynalazł dżinsy, kiedy pod koniec lat 60. XIX wieku stworzył pierwszą parę spodni dżinsowych. Jednak pierwsze prawdziwe, nowoczesne niebieskie dżinsy zostały wynalezione przez Levi Straussa i Jacoba Davisa w 1873 roku po tym, jak otrzymały patent nr 139 121 od Urzędu Patentów i Znaków Towarowych USA na nowoczesny design, który zawiera miedziane nity u dołu rozporka i kieszenie na wzmocnienie. Wcześniej istniały ciężkie spodnie robocze z dżinsu, ale nie miały miedzianych nitów ani przeszywanych kieszeni, które znamy dzisiaj.
Z czego wykonane są dżinsy?
- Dżinsy wykonane są z denimu, czyli tkaniny bawełnianej o splocie skośnym.
- Denim był początkowo nazywany serge de Nîmes, ponieważ został wynaleziony w Nîmes we Francji.
Historia dżinsów
Poniżej przedstawimy historię dżinsów od ich najwcześniejszych dni jako ciężkiej odzieży roboczej, aż po bycie jednym z najpopularniejszych spodni na co dzień we współczesnym społeczeństwie. Od najtańszych marek oferujących niedrogie linie odzieżowe po projektantów mody, którzy obecnie oferują linię charakterystycznych dżinsów, można śmiało powiedzieć, że dżinsy są stałym elementem świata mody.
Pochodzenie niebieskich dżinsów – Levi Strauss
Levi Strauss wyemigrował z Bawarii do Ameryki Północnej i podobnie jak wielu emigrantów w tym czasie zarabiał, sprzedając różne towary, podróżując na zachód przez kontynent północnoamerykański.
W latach pięćdziesiątych XIX wieku, podobnie jak wielu innych, podążał za gorączką złota do Kalifornii, gdzie nadal dostarczał górnikom i ich rodzinom różne niezbędne produkty.
Górnicy potrzebujący odpowiedniej odzieży do ciężkiej pracy, w której byli zaangażowani, zapytali Straussa, czy mógłby stworzyć bardziej wytrzymałe spodnie robocze, które wytrzymałyby trudne warunki wydobycia złota.
Strauss wraz z krawcem wykonał ciężkie spodnie robocze z płótna, które obecnie sprzedawał do wyrobu namiotów. Później, w latach 60. XIX wieku, zaczął szyć te same spodnie, ale teraz z materiału zwanego dżinsem. Te wytrzymałe spodnie jeansowe zostały ufarbowane na kolor indygo, stąd nazwa „niebieskie dżinsy”.
Strauss czerpał inspirację do swojego oryginalnego projektu 501 od żeglarzy z Genui, którzy nosili luźne spodnie z rozszerzanymi nogawkami, aby pasowały do ciężkich butów roboczych. Chociaż pierwsze spodnie robocze, które zaprojektował Strauss, były wykonane z ciężkiego płótna, dopiero gdy wybrał wytrzymały materiał znany jako Serge de Nimes (dżins), naprawdę zyskały na popularności.
